Joe Kang Vertrouw Mi...

Dag lieve mensen,

Hier weer een bericht van ons. We hebben de afgelopen week weer heel wat meegemaakt, zoals jullie hebben kunnen lezen maken we altijd wel wat mee. :) Het onderzoeksgedeelte van ons afstuderen is nu bijna afgerond, de enquêtes/interviews zijn uitgewerkt en we zijn ze aan het analyseren. Nog een best werkje!! We hebben twee interviews gedaan met mensen die ons meer konden vertellen over de marron cultuur en het onderwijs in het binnenland. We hebben een interview gehad met Salomon Emanuels, hij is cultureel antropoloog en docent aan de Anton de Kom universiteit. Heel toevallig is hij ook onze begeleider hier, handig hè!! Ook hebben we gesproken met meneer Eersteling, hij is deskundige op het gebied van onderwijs in het binnenland. Deze interviews leveren zoveel informatie op, heel interessant… maar het uitwerken ervan pff wat een werk!!

Donderdag hebben we de hele dag op de universiteit gezeten, gezocht naar literatuur, mails verstuurd… lekker gewerkt dus. ’s Avonds hebben we het zusje van Daniëlla opgehaald, Cherryl 10 jr. We hadden belooft om met haar in de paasvakantie iets leuks te gaan doen… Ze wilde graag naar Alygria, een soort Mac D. alleen met een speelhal erbij. We waren wat aan de late kant en ze zat al helemaal opgedoft op ons te wachten, haren mooi ingevlochten, mooie kleren aan, parelketting om… prachtig! Wij waren vanuit de universiteit in een keer doorgegaan naar haar en wij zagen er lang niet zo netjes uit als haar, hihi. Na Alyria zijn we wezen kijken naar de wandelmars (Surinaamse versie van onze avondvierdaagse), vrouwen/mannen/kinderen in de mooiste kleren. A big happening in Suriname!! Deze vier dagen leeft heel Paramaribo op straat, wat een mensen. Je neemt je eigen stoel en koelbox mee en genieten maar. We hebben Cherryl met de taxi thuisgebracht. Later op de avond kwam Sas erachter dat haar camera waarschijnlijk nog in de taxi lag!!!! Die baalde natuurlijk ontzettend (de camera van Sas gaat altijd mee).

Vrijdag en Zaterdag zijn we met Dorijn naar Nickerie geweest. Via onze voorganger Serge Andre hadden we een logeeradres in Nickerie; zuster Borgwit, een oude Surinaamse dame… Heerlijk mens. Zij heeft via haar voorganger een tour geregeld naar Bigi Pan (natuurgebied). Handig zulke connecties. Vrijdagochtend zijn we met een busje (OV) naar Nickerie vertrokken, de rit duurde zo’n 4 uur. Nog voor we uitstapte werden we belaagd door taxichauffeurs die ons wel wilde helpen… Uiteindelijk zijn we bij een taxichauffeur ingestapt (met een I LOVE JEZUS auto), hij bood aan om ons voor 30 euro de hele middag rond te rijden. Wel een leuk aanbod want we hadden verder nog geen plannen gemaakt. Mevrouw Borgwit stond al in de deuropening op ons te wachten, ze was al druk bezig voor ons te koken… Hmm kip, groenten en rijst!! Wat een gastvrijheid, een geweldig mens. Toen de taxichauffeur ons kwam ophalen schreeuwde ze nog na dat hij ons veilig terug moest brengen… haha. We hebben heel Nickerie gezien; de Zeedijk (ja echt een dijk aan de zee), Scheveningen (hoe verzinnen ze het), een hindoe tempel en de cremeerplaats. Culture shock nr. 1…. Een grote overdekte hal met stoelen, twee lange tafels waar de grafkist(en) op kunnen staan. Naast het gebouw vier grote rechthoeken in de grond waar de lichamen (op een brandstapel) in verbrand worden (in de openlucht). Vervolgens wordt het overgebleven as in een klein kruikje gedaan en in de zee gelegd, de overgebleven botten worden ook aan de zee gegeven. Wij lopen daar een beetje rond, zien we wat kruikjes liggen en ziet Dorijn ineens botten!!!!!! Culture shock nr. 2… Echt heel apart, weet zo even geen andere manier om het te beschrijven. Een indrukwekkende plaats dat was het zeker. Naast de cremeerplaats lag een verbrand stukje grond, Ik vraag ; wat is dat?? Zegt die de taxichauffeur/gids; Ja daar wordt door de politie in beslag genomen cocaïne verbrand… Culture shock nr. 3!! Ehm naast (eigenlijk nog op) het terrein waar families hun dierbare cremeren…!! Voor wij het weten begint die man zijn hele levensverhaal uit de doeken te doen, hoe lang hij wel niet verslaafd is geweest en wat voor invloed dat op zijn leven heeft gehad. We maken wel vaker mee dat Surinamers uit het niks hun hele levensverhaal vertellen, hoe vaak ze gescheiden zijn, relatieproblemen, ziektes in de familie, problemen met Suriname, politiek, de stad… Ja ze vertellen ons alles, dan moet ik ook toegeven dat ik ook gerust doorvraag hoor… Het levert gesprekstof op zullen we maar zeggen!! ;)

’s Avonds bij zr. Borgwit hebben we haar voorganger ontmoet samen met zijn vrouw en zoon. We gingen veel te laat naar bed aangezien we de volgende ochtend om 7.00 uur werden opgehaald. En zo het geschiedde om 7.10 uur stond de taxi voor het huis om ons naar Bigi Pan te brengen. Om 7.30 uur zaten we samen met nog drie Nederlanders in een korjaal (een smalle houtenboot)… En het was veel te vroeg, haha!! Bigi Pan is een natuurgebied vol met vogels, vlinders, kaaimannen, anaconda’s (diep, diep in de zwampen), en andere enge beesten. De eerste drie hebben we dan ook genoeg gezien, het was leuk totdat de gids bedacht dat het wel goed zou zijn om een kaaiman voor ons te vangen… Ehm niet dus. Liever niet met een kaaiman in een korjaal, na 4 mislukte pogingen (wij opgelucht) zijn we dan ook verder het gebied in gegaan. Een super tocht, veel roofvogels gezien en Annie’s …Annie’s zijn een soort zwarte kraaiachtige vogels. Om 9.30 uur zaten we aan ons ontbijt…. Nasi met Kip!! Rare gewoontes hebben die Surinamers he. Was wel erg lekker en als je vergeet dat het nog maar half 10 in de ochtend was dan was het helemaal niet zo strange!! Op de terugweg kwamen we vissersnetten tegen, al die arme vissen half dood in een net. Ik bedenk me niet en trek het net omhoog en peuter er een vis uit (letterlijk he) en gooi de vis terug in het water… de gids schrok ervan, hij helemaal boos. Interesseert mij niet, als ik iets in mijn hoofd heb dan gebeurt het ook. Hij heeft een paar vissen uit het net (wat niet van hem was) gehaald en meegenomen. Zo gingen we verder met vijf vissen op de bodem van onze korjaal. Om 12.00 uur waren we terug en de taxi bracht ons naar zr. Borgwit, alle tassen gepakt, afscheid genomen en terug naar de bussen. Net op tijd want er waren nog een paar plekjes. Op een of andere manier hebben wij deze trip ontzettend geluk gehad met het vervoer; we zijn met de bus gegaan (de bus heeft hier geen vaste tijden) en het is maar gokken dat je op tijd bent en dat er nog ruimte is. Gelukkig hadden wij goed gegokt!!

Terug in Paramaribo hebben we wat gegeten en zijn opzoek gegaan naar de taxi waar Sas haar camera in had laten liggen. Lopen we met al onze tassen (van de trip) langs een paar taxi’s gaat er een grote creool voor me staan, hij zegt niks en hij laat me niet door. Ik duw hem met beide handen ruw weg en dan realiseer ik me dat het “DE” taxichauffeur is die we zochten… oh shit!! Hij moest er wel om lachen, ik schaamde me dood. Hij had de camera van Sas gevonden, watttttt dat kan niet. Je camera laten liggen op een achterbank van een taxi in Paramaribo en deze terug vinden!?! Niemand kan ons nu nog wijsmaken dat Surinamers niet te vertrouwen zijn en Sas is helemaal in haar nopjes met haar camera. We hebben hem maar een extra fooi gegeven en één van de vruchten die we van zr. Borgwit mee hadden gekregen.

Afgelopen week hebben we hard gewerkt aan ons onderzoek, alle informatie uit de enquêtes/interviews moet geanalyseerd worden. Donderdag hebben we op de universiteit gewerkt. We zijn toevallig een grote supermarkt tegen gekomen…. Echt een uitje!! Het leek wel een AH zoveel keuze uit Nederlandse producten (de medewerkers keken wel raar op toen ze ons zagen en hoe blij we waren met een pot pindakaas, Nederlandse pindakaas)!! We hebben die avond Unox soep met stokbrood en kruidenboter gegeten, dat is wel wat anders dan rijst, bami en kip, haha!!

Vrijdag zijn we naar de stad geweest om inkopen te doen voor volgende week. Onze trip naar het binnenland is weer verzet; we gaan nu aanstaande maandag t/m donderdag. We hebben ook wat souvenirs gekocht, nog drie weken en dan staan we al op schiphol. Wauw wat zijn deze maanden snel gegaan, aan de andere kant lijkt het alsof we hier al zolang zijn. Alles is normaal geworden, het weer, de cultuur, alles eigenlijk. Hoe snel een mens zich kan aanpassen, dat is toch ook wel wonderlijk. De komende week zullen we dus naar het binnenland gaan, in de twee weken erna gaan we nog hard bikkelen de scriptie. :)

Vandaag kwamen Stephanie en Dorijn onze laptop lenen, die van hun is nog kapot en zij zullen dinsdag al naar Nederland terug gaan. Ze hebben bij ons thuis gewerkt aan hun scriptie. Wij zijn met Daniëlla en Ramon (haar vriend)… ik noem hem; Mister Lover Lover!! Waarom geen idee, misschien omdat hij totaal niet een Mister Lover Lover is, hij is een keurige Javaanse jongeman die net zijn economie studie heeft afgerond. Echt een schat!!

Boodschappen doen met een Surinaamse, weer een nieuwe ervaring. We moesten heel wat eten hebben voor de komende week… In het binnenland is niks te krijgen, alleen de vis die we zelf gaan hengelen (hengelen is het Surinaams voor vissen). We nemen mee; twee koelboxen, 20 flessen water, 12 flessen frisdrank, 4 pakken sap, 2 hele kippen, zoutvlees (vraag me niet wat het is), 2 kilo rijst, genoeg bami voor een heel weeshuis, chips/koek, 4 broden, 2 beschuitrollen, 8 loempia’s, 8 kroketten, groenten/fruit, kruiden/azijn/olie/ketjap en nog veel meer!! Beetje veel voor drie vrouwen die vier dagen weggaan he…. Ja vonden wij ook, we hebben er nog steeds lol om. Morgen komt Daniella met ons alles inpakken (waarom ehm geen idee).

Maandag gaan we rond 9.00 uur met de bus (OV) naar Atjoni, een dorp aan het brokopondomeer (officieel het Blommensteinmeer genoemd, lachen toch) zo'n 4 uur rijden vanaf Paramaribo. Vandaag hebben we gehoord dat de zandweg zo slecht is dat we er 8 uur over gaan doen... Hmm daar hebben we eigenlijk geen zin in, haha!! Vanuit daar stopt de weg en moeten we verder met een korjaal. We verblijven in Jaw Jaw (een dorpje aan de rivier) en vanuit daar gaan we verschillende dorpen bezoek (met korjaal, er zijn daar helemaal geen wegen meer). Zien jullie ons al zitten met twee koelboxen, onze tassen, het eten/drinken en alles wat we nog meer mee gaan nemen... :) Wij zien het al helemaal voor ons en hebben we super veel zin in!!

Vanavond gaan we met Stephanie en Dorijn uit eten, daarna gaan we een filmpje pakken!! :)

Tot Snel en Een Surinaamse Brassa van ons, Roos en Sas